DAG 5 : 22 jan 23
De ochtendstond heeft goud in de mond!
⁵
We genieten van een prachtig ontbijt in The Float House.
Vandaag gaan we naar de site van Hellfire pass.
Een memorial aan de vele duizenden POW en burgers die er zijn gestorven bij het aanleggen van de spoorlijn door de Japanners tijdens de tweede wereldoorlog.
De krijgsgevangenen waren voornamelijk Australiers, Engelsen, Nederlanders en andere geallieerde soldaten.
De spoorlijn was in totaal 415 Km lang. Men schat dat tussen 180000 en 250000 Aziatische arbeiders en 61000 krijgsgevangenen aan de spoorlijn hebben gewerkt. Er zijn 90000 Aziatische arbeiders en 12000 krijgsgevangenen gestorven tijdens de aanleg van de spoorlijn.
Van het krijgsgevangen kamp naar de plaats van de spoorlijn moesten de gevangenen 6 Km gaan, en dit op blote voeten. Zij moesten dan tot 18 uur per dag werken aan de spoorlijn.
We hebben slechts een deel van de spoorlijn gedaan en dit was al zeer vemoeiend. We hebben dan nog geen arbeid moeten verrichten. Ook hadden wij goed schoeisel aan en zelfs met goed schoeisel is het een moeilijk begaanbaar pad.
Je krijgt bij binnenkomst een koptelefoon met digitale afspeelunit. Langs het trail zijn er nummers aangegeven. Dit nummer tik je in op je digitale afspeler en je hoort uitleg, ja zelfs in het Nederlands, over wat er zich hier heeft afgespeeld. Je wordt stil van het verhaal dat men verteld. Er zijn tevens getuigenissen van overlevenden die hebben meegewerkt aan deze spoorlijn.
De spoorlijn was in totaal 415 Km lang. Men schat dat tussen 180000 en 250000 Aziatische arbeiders en 61000 krijgsgevangenen aan de spoorlijn hebben gewerkt. Er zijn 90000 Aziatische arbeiders en 12000 krijgsgevangenen gestorven tijdens de aanleg van de spoorlijn.
Van het krijgsgevangen kamp naar de plaats van de spoorlijn moesten de gevangenen 6 Km gaan, en dit op blote voeten. Zij moesten dan tot 18 uur per dag werken aan de spoorlijn.
We hebben slechts een deel van de spoorlijn gedaan en dit was al zeer vemoeiend. We hebben dan nog geen arbeid moeten verrichten. Ook hadden wij goed schoeisel aan en zelfs met goed schoeisel is het een moeilijk begaanbaar pad.
Je krijgt bij binnenkomst een koptelefoon met digitale afspeelunit. Langs het trail zijn er nummers aangegeven. Dit nummer tik je in op je digitale afspeler en je hoort uitleg, ja zelfs in het Nederlands, over wat er zich hier heeft afgespeeld. Je wordt stil van het verhaal dat men verteld. Er zijn tevens getuigenissen van overlevenden die hebben meegewerkt aan deze spoorlijn.
Nadat we ons hebben ondergedompeld in de schrijnende verhalen van de soldaten die het gevangenkamp hebben overleefd, maken we een 2 uur durende treinrit langs deze dodenspoorweg tot aan de brug over de rivier Kwai.
Na de treinrit hebben we ons verfrist in het hotel op enkele minuten stappen van de brug over de river Kwai.
's Avonds zijn we gaan eten in het restaurantKeeree Tara.
We zaten op het ponton op de river Kwai, met zicht op de brug.
.jpg)
Reacties
Een reactie posten